Aids

Meningokoki

Rak szyjki macicy

Choroby skóry

Palenie

Grypa

Choroby układu krążenia

Stop meningokokom!

1) Zakażenia meningokokowe:

Wywoływane są przez bakterie zwane meningokokami, które mogą spowodować zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Mogą również wywołać sepsę, czyli uogólnioną odpowiedź organizmu na zakażenie, określane wspólnie mianem inwazyjnej choroby meningokokowej. U około 20 - 40% zdrowych ludzi (nosicieli) meningokoki występują w jamie nosowo-gardłowej, nie powodując żadnych dolegliwości ani objawów

2) Kto najczęściej choruje

• dzieci w wieku od 0 do 4 roku życia;
• młodzież;

Jednak pamiętać należy, że zachorować może każdy człowiek, bez względu na wiek. Najbardziej narażone są osoby mające bliskie, bezpośrednie kontakty z chorymi lub nosicielami

3) Zakażeniu sprzyja:

• przebywanie w zatłoczonych pomieszczeniach o dużym natężeniu hałasu (dyskoteka, koncert);
• przebywanie dłuższy czas w grupie w zamkniętych pomieszczeniach (koszary, internaty, akademiki);
• przygodne pocałunki
• picie z jednej butelki, używanie wspólnych sztućców;
• palenie tego samego papierosa;
• bardziej podatni na zakażenie są ludzie, których organizm jest osłabiony wcześniejszymi infekcjami, wysiłkiem fizycznym, stresem, długotrwałym odchudzaniem itp.

4) Meningokoki znajdują się w wydzielinie dróg oddechowych nosiciela lub chorej osoby. Są przenoszone drogą kropelkową.

5) Objawy zakażeń meningokowych:

a) ogólne:

• W początkowej fazie podobne są do przeziębienia (gorączka, bóle stawowe, mięśniowe, ogólne złe samopoczucie).
• Mogą również wystąpić: bóle głowy, nudności, wymioty, sztywność karku, drgawki często świadczące o zapaleniu opon mózgowo – rdzeniowych.
• Charakterystycznym objawem w postępującym zakażeniu jest wysypka wybroczynowa – plamki na skórze całego ciała w postaci drobnych czerwonych punkcików zlewających się w późniejszym okresie w duże plamy, które nie bledną pod naciskiem. Wysypka może być jednym z ostatnich objawów.

b) u dzieci poniżej 2 roku życia:

• Powyższe objawy mogą być mniej widoczne, a dominują takie jak: brak apetytu, wymioty, spowolnienie, rozdrażnienie, rozpaczliwy płacz, senność lub drażliwość, odchylenie głowy do tyłu, pulsujące ciemiączko u niemowląt, wybroczyny na skórze.

6) CHOROBA ROZWIJA SIĘ BARDZO SZYBKO !!!

Aby skutecznie leczyć zakażenie meningokokowe, należy po wystąpieniu pierwszych objawów natychmiast zgłosić się do lekarza lub wezwać pogotowie ratunkowe – tel. 999 dokładnie opisując objawy.

7) Uwaga!

Po bezpośrednim kontakcie z osobą chorą na inwazyjną chorobę meningokokową należy natychmiast zgłosić się do lekarza, który może zalecić przyjęcie dawki antybiotyku, co znacznie zmniejsza ryzyko zachorowania.

8) Zapobieganie:

Najważniejszymi sposobami zabezpieczenia się przed zachorowaniem są:

• profilaktyka poprzez stosowanie szczepień ochronnych. Należy jednak pamiętać, iż szczepionka zabezpiecza przed zakażeniem meningokokami typu C (w chwili obecnej najgroźniejsze) i nie zabezpiecza przed zakażeniem typu B. Szczepionkę można podawać osobom od 2 miesiąca życia. Powyżej 12 miesiąca życia podaje się 1 dawkę szczepionki. O szczepieniu decyduje lekarz.
• unikanie ryzykownych zachowań.

 

****************************************************

Profilaktyka raka szyki macicy

1) Czym jest rak szyjki macicy?

Szyjka macicy
Szyjka macicy stanowi zakończenie wąskiego kanału macicy. Znajduje się w niej małe ujście otwierające się do pochwy, które pozwala na wydostawanie się krwi menstruacyjnej. Poza umożliwianiem odpływu krwi menstruacyjnej, szyjka macicy pełni także rolę bariery- zapobiega przechodzeniu infekcji z pochwy do wnętrza macicy. Odgrywa ona również istotną rolę w trakcie porodu, kiedy to otwiera się, pozwalając na poród dziecka.
Choroba
Choroba polega na nieprawidłowym i niekontrolowanym rozroście komórek nabłonka szyjki macicy.

2) Co powoduje raka szyjki macicy?

Główną przyczyną raka szyjki macicy jest zakażenie wirusem HPV. Wbrew rozpowszechnionej opinii, rak szyjki macicy nie jest chorobą dziedziczną, ani uwarunkowaną genetycznie. Naukowcy udowodnili, że wywoływany jest on przez pewne typy wirusa nazywanego wirusem brodawczaka ludzkiego lub w skrócie HPV. Istnieje ponad 100 typów wirusa HPV. Większość z nich to typy niskiego ryzyka, jednak typy wysokiego ryzyka, takie jak typ 16 i 18 mogą powodować rozwój nieprawidłowych komórek, prowadzący do raka szyjki macicy. Wirus ten łatwo się przenosi i jest szeroko rozpowszechniony. Szacuje się, że do 80% aktywnych seksualnie kobiet w ciągu swojego życia ulegnie zakażeniu wirusem HPV.

3) Jak przenosi się wirus HPV?

Wirus przekazywany jest w czasie stosunku seksualnego, a czasami nawet w wyniku intymnego kontaktu skóry narządów płciowych partnerów. Ryzyko zakażenia wirusem HPV dotyczy każdej aktywnej seksualnie kobiety. Prezerwatywa nie daje ochrony przed zakażeniem wirusem, ponieważ skóra bezpośrednio wokół narządów płciowych również może go przenosić.
• Jeżeli utrzymujesz kontakty seksualne możesz być zagrożona – niezależnie od wieku.
• Jeżeli jesteś zakażona wirusem HPV wysokiego ryzyka, we wczesnych etapach (nawet przez wiele lat) możesz nie mieć żadnych objawów.
• Badanie cytologiczne umożliwia wczesne wykrycie zmian komórkowych – dlatego regularne badania są tak ważne.
• Zmiany chorobowe w komórkach występują początkowo w obrębie szyjki macicy. Jeżeli nie są leczone mogą się rozprzestrzeniać.

4) Jak dochodzi do rozwoju raka szyjki macicy?

Zakażenie onkogennymi typami wirusa HPV o wysokim ryzyku może się utrzymywać i z czasem doprowadzić do rozwoju raka szyjki macicy. Nawet jeżeli do tego dochodzi, na wczesnych etapach przebieg choroby jest bezobjawowy. Zakażone komórki mogą powoli przekształcać się w komórki nieprawidłowe, a następnie w komórki nowotworowe raka szyjki macicy. Proces ten może trwać latami, jeżeli zmian nie wykryje się we wczesnych etapach. Właśnie tutaj badanie cytologiczne okazało się tak ważne w wykrywaniu zmian wynikających z zakażenia, dając możliwość ich wykrycia zarówno we wczesnych etapach, jak i w wiele lat po kontakcie z wirusem.

5) Znaczenie badań cytologicznych

Regularne badanie jest najbardziej skutecznym sposobem wykrywania nieprawidłowych zmian komórkowych szyjki macicy, które mogą stanowić wczesne stadium raka szyjki macicy. Jednakże badanie cytologiczne nie zapobiega zakażeniu wirusem HPV, który wywołuje raka szyjki macicy. Pomaga ono natomiast w identyfikacji wczesnych oznak choroby. Pozwala to zatem na stosowanie odpowiedniej terapii. /p>

Na czym to polega?
Badanie cytologiczne polega na pobraniu wymazu z szyjki macicy. Lekarz ginekolog lub pielęgniarka stosując specjalną szczoteczkę lub szpatułkę delikatnie pobierają warstwę komórek z powierzchni szyjki macicy. Komórki te są następnie badane pod mikroskopem pod kątem ewentualnych nieprawidłowości. W przypadku ich stwierdzenia lekarz skontaktuje się z Tobą i udzieli porady odnośnie wykonania dalszych badań i możliwości leczenia.
Jak często należy poddawać się badaniu cytologicznemu?
Badanie to powinno być rutynowo wykonywane u każdej kobiety, po inicjacji seksualnej – początkowo raz w roku przez pierwsze 3–4 lata, a następnie powtarzane nie rzadziej niż co 3 lata.

6) Co się stanie, jeśli wykryto obecność nieprawidłowych komórek?

Jeśli zostałaś powiadomiona o wykryciu nieprawidłowych komórek, czyli o „wyniku dodatnim”, oznacza to, że laboratorium zidentyfikowało pewne zmiany komórkowe, które wymagają dalszego zbadania. Nie wszystkie zmiany w obrębie komórek oznaczają, że powinnaś rozpocząć natychmiastowe leczenie; wiele z nich zniknie bez takiej potrzeby. W zależności od stopnia zmian, możesz być poproszona o wykonanie kolejnego badania cytologicznego, lub w pewnych przypadkach skierowana na kolposkopię. Kolposkopia przeprowadzana jest przez wyszkolonych do tego lekarzy. Kolposkop – podświetlany mikroskop – stosowany jest do badania szyjki macicy z bliska, by ocenić rozmiar i zaawansowanie zmian oraz ustalić odpowiednią terapię. Jeśli to konieczne, można pobrać próbkę tkanki z szyjki macicy do diagnozy, można w tym momencie również zastosować leczenie szyjki macicy. Możesz także zostać poproszona o wykonanie kolejnego badania cytologicznego w przyszłości.

7) Leczenie raka szyjki macicy i zmian komórek szyjki macicy

Leczenie zmian komórek szyjki macicy i raka szyjki macicy może być stosowane z powodzeniem i może obejmować szereg rodzajów terapii. Przede wszystkim należy ustalić właściwe rozpoznanie. Po określeniu, jaki guz jest obecny w macicy lub szyjce, rozpoczyna się leczenie chemioterapią, radioterapią lub operacją, zależnie od stopnia rozwoju nowotworu i jego charakteru. Często stosuje się łącznie dwie lub więcej metod. Należy podkreślić, że rak szyjki jest możliwy do wyleczenia we wszystkich przypadkach, jeżeli zostanie wykryty wcześnie. Dlatego tak ważne są regularne badania ginekologiczne, nawet przy braku objawów. Okresowe wykonywanie badań cytologicznych skutecznie wykazuje raka szyjki we wczesnym okresie.

8) Profilaktyka raka szyjki macicy dla mamy i córki
Kto powinien zaszczepić się przeciwko rakowi szyjki macicy?

Na zakażenie onkogennym typem wirusa HPV, a co za tym idzie na zachorowanie na raka szyjki macicy narażona jest każda kobieta. Postęp, jaki dokonał się w ostatnim czasie w medycynie, umożliwia już zabezpieczenie się przed tym nowotworem zarówno dziewczynkom jak i kobietom. Każda kobieta powinna przedyskutować ze swoim lekarzem możliwość zastosowania szczepionki.

9) Czy przeciwko wirusowi HPV powinny zaszczepić się również te kobiety, które miały tylko jednego partnera?

Tak, ponieważ do zakażenia wirusem HPV może dojść nawet poprzez kontakt z jednym partnerem. Dzieje się tak dlatego, że mężczyźni są również nosicielami wirusa i mogą przenieść go z partnerki na partnerkę.

10) Czy przeciwko wirusowi HPV powinna szczepić się kobieta, która już miała z nim kontakt?

Zdecydowanie tak. Mimo, że szczepionka nie wpłynie bezpośrednio na istniejące zakażenia, to z całą pewnością uchroni kobietę przed kolejnym zakażeniem w przyszłości. Kobieta może ulegać zakażeniom wielokrotnie w ciągu swojego życia, ponieważ te wcześniej przebyte nie dają odporności przed kolejnymi.

11) Jaka jest skuteczność szczepionki?

Przeprowadzone badania dowodzą, że szczepionka zapewnia 100% ochronę przed zmianami przedrakowymi, powodowanymi przez najbardziej onkogenne typy wirusa: 16 oraz 18. Spośród wielu typów wirusa, te typy odpowiedzialne są za ponad 70% przypadków nowotworów szyjki macicy na całym świecie. Typy wirusa HPV 16, 18, 45 i 31 są wspólnie odpowiedzialne za 80% przypadków raka szyjki macicy na całym świecie.

12) Czy szczepionka jest bezpieczna?

Szczepionka nie zawiera wirusa HPV, a jedynie cząstki imitujące jego budowę, nie jest więc możliwe zakażenie w wyniku jej podania. Dolegliwości, jakie mogą pojawić się po zaszczepieniu, to zaczerwienienie i niewielki ból ramienia w miejscu iniekcji.

13) Jak wygląda szczepienie przeciwko wirusowi HPV?

Szczepionka podawana jest domięśniowo, w trzech dawkach.

14) Czy przed wykonaniem szczepienia konieczne są jakieś badania?

Szczepienie kobiet, które już rozpoczęły współżycie wymaga najpierw wykonania cytologii, natomiast kobiety przed inicjacją seksualną powinny zostać poddane rutynowemu badaniu kwalifikacji do szczepienia.

15) Czy zaszczepienie się oznacza, że można zrezygnować z regularnych badań cytologicznych?

Absolutnie nie. Cytologia jest nadal najbardziej skutecznym narzędziem wykrywania nowotworu szyjki macicy. Spośród bardzo wielu istniejących typów wirusa, szczepionka zapewnia ochronę przed tymi najbardziej niebezpiecznymi. Połączenie regularnie wykonywanej cytologii oraz szczepienia przeciwko wirusowi HPV, jest obecnie najskuteczniejszą formą ochrony przed rakiem szyjki macicy.

Cewa

Nałogi

 

wyniki badań: cewa

wyniki badań: nałogi

 

"HIVokryzja. Wyleczmy się" zobacz

Barszcz Sosnowskiego zobacz